taþta taþ yoksul, bakýp ýrmaðýn altlarýna yazý tabletlerinden beri ya da çürümüþ kýmýldamadan her þey ruhumun zevki, huzursuz bundan ötürü tahtaya vurdum, doðanýn tenine, revnak yýldýza karanlýðýn çektiði en koyu dip beni de sakla yýlanlarýn hüküm sürdüðü bu mevsim.
sessiz mozaik, mezar baþlarý bir aðýtýn yakýlmasýyla gördüm diyorum ceylan baþlarý daðýnýk ve dramatik tanrým baðýþlanamaz suya ket vuran el orada, telkarý gibi her renk, sessiz ve teþne..
gövdemin içinde gökyüzü, yeraltý, yeryüzü ben de sizin parçanýzým, sökülüp oraya bakýyorum haftanýn ikinci günü nerede benim yaðmurum tanrým.
uyudum, yüzümüz bir motif gibi su biriktirdim, içim dökülsün bu aðaçlarýn ruhu bu topraðýn ölüleri ömrüme dokunur ve çanlar çalarken uzuyor kenarýna oturduðum bahçe tanrý çekiyor beni…
Sosyal Medyada Paylaşın:
lacivertiğnedenlik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.