SİS

Zaman sanki yaþantýlarý eritip
Birbirine karýþtýrmýþ eski ile yeniyi
Aðýr aðýr içine gömüldüðüm,
Kýrýk dökük ruhumu zapt eden
Bu hýrçýn düðümü çözemiyorum.
Kayýp gidiyor ellerimden,
Kirpiklerinden hayata tutunduðum his’
Sokaktaki soðuðun ýssýzlýðý sinmiþ içerime
Ürperiyorum!
Endiþe iþlemiþ gözlerimin içine kadar
Dilim lâl, gönlümde aðýr bir melâl
Yýlmýþlýðýn çarptýðý renksiz yanaklarým
Solgun iki yaprak gibi titriyor.
Pencerelerde beni bekleyen gölgen yok
Tutkuyla bana sarýlan bedenin yok.
Sanki kuru bir çýnar yapraðýna dönüþmüþüm
Usul usul akan bir nehrin üzerinde
Ses’sizce süzülmekteyim.
Gözlerim takýlýyor mavi gök’yüzüne
Kenarlarý morbulutlar geçiyor üstümden
Bu uzayýp giden dinginliðin içinde
Aðýr aðýr yok oluyorum!
Sýnýrlarý saydam bir uzaklýðýn
Varlýðýný seziyorum sonra
Zihnin sis’ çökmüþ bozkýrýnda
Bir adam beliriyor yanýnda bir kadýn
Omuzlarý çökmüþ…
Yüzü allak bullak bir adam,
Ve aðladý aðlayacak bir kadýn!
Bir yerlerden aþinayým onlara
Neredeyse tanýyacaðým…

_________________________________
Eser Adý: SÝS

Bulut aþkededursun göðün mavisiyle
Topraðýn baðrýna düþer karýncalanma

Han AKÇADAÐ
_________________________________
Sosyal Medyada Paylaşın: