Kaplumbaða gibi olacaðým gene, Kabuðumun içine çekilip, Burnumun ucuyla, Gözetleyeceðim çevremi. Ne zaman yýkýlacak bu duvar? Ýnsanlardan kaça kaça, Ne zaman bitecek, Bu içe dönüklük? Bu gam, bu keder! Bu endiþe, bu þüphecilik! Soyutluyor beni hepten. Derbeder... Bozulaný, Dengesizliði... Doðada kabul etmiyor. Düzeltemiyor... Sevincim, coþkum,mutluluðum Ýçimde eriyip, Sývýþýk, acý bir pelteye Dönüþmeye baþlýyor. Acýmý, Tek baþýma yaþamaya baþlýyorum. Bütün direnmelerim, Boþa gidiyor. Kalabalýkta, Onca insan içinde, Köþemde, Kendim ile baþbaþayým gene.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nasıf acar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.