DEDİ, GÜLDÜ

DEDÝ, GÜLDÜ



Cilveli, iþveli afetin biri;
Fettanca bakarak “hey” dedi, güldü;
Dedim “mehtap sönük kalýr yanýnda;”
“Öyle þey olur mu bey” dedi, güldü.

“Süzülen bakýþýn beni köz etti;
Yürekten damlayan, akan köz etti;
Tek seni seyreden, gören göz etti;”
“Yok mu baþka yalan, say” dedi, güldü.

Dedim: “Allah seni övmüþ, yaratmýþ;
Nurundan güzellik, muhabbet katmýþ;
Beni de emrine bir köle yapmýþ;”
“Bu ne sevgi böyle vay” dedi, güldü.

Dedim: “evinize zorla girerim;
Baban evde ise, seni isterim;
Naz ederse eðer alýr, giderim;”
“Bu çýlgýn fikirden cay” dedi, güldü.

“Aman kýz, gel etme, öldüm meraktan;
Yorgun ve susuzum, geldim uzaktan;
Uzat öpeyim þu kiraz dudaktan;”
“Al iyice öp de doy” dedi, güldü.

Osman Bölükbaþý Dara
Sosyal Medyada Paylaşın: