ÇARESİZLİĞİME SEN

Gölgen uzandý evimin bahçesine, yüreðim aþkýnla sýzlýyordu
Gülücüklerle gelirken yaný baþýma, güzelliðin kalbimi yakýyordu
Sensizliðin feryatlarý içinde sözler çýkmaz iken o an dilimden
Aþkýna divane olan gönlümden senin o güzel adýn geçiyordu
…
Zülfün ak olan tenine deðerken, mavi gözlerin beni yakardý
Aþkýna hasret bu can bu tende yalnýz senin varlýðýna bakardý
Bu kimsesiz hayattan kopup, gittiðin o yerlere gelmek isterken
Sevgiye doðan nazýn, yine bir gece vakti yüreðime akardý
…
Bu garip halimi anlamaz iken, güneþim yokluðunda doðmaz
Gözlerim ýslak bir halde, kalbimdeki aþk baþkasýna yar olmaz
Ve ben ey sevgili ardýnda gelmek, sana kavuþmak isterken
Kalbimde ki aþkýn yerini senden baþka kimse dolduramaz
…
Sen ki ey yârim, gelirken yanýma üstünde beyaz elbisen vardý
Önümde canlandýrdýðým hayalin, yüreðim yine sana hayrandý
Bir an için aciz gönlüm sana olan aþkýný itiraf etmek isterken
Nemli kalan iki göz altýnda varlýðýn bir anlýk meçhule sýðýndý
…
Rabbimden canýmý almasýný isterken, bu sensizlik yine nedendi?
Yüzümdeki solgun bakýþ ile yol alýrken, ansýzýn gidiþin nereye idi?
Kader beni bugünde yokluðuna yavaþ yavaþ alýþtýrmak isterken
Sevgime muhabbet adýný anýmsamam, kalbimin tek gerçeðiydi.

01 Temmuz 2009



*** Dünya hayatýna çok genç yaþta veda eden deðerli birisi için yazýlmýþtýr. Selam ve dua ile…

Sosyal Medyada Paylaşın: