İNSAN

Allah, insaný topraktan yarattý,
Akýl fikirle özenip donattý,
Bütün âleme insaný anlattý,
Þeytan, kendini beðenmiþ inattý.

Yaratýlandan farký akýldý,
Cennetiyle mükâfat kýldý,
Çabuk yoruldu çok sýkýldý,
Ýlk kez gözü harama takýldý.

Þeytan ilk kez insaný kandýrdý,
Allah insaný cezalandýrdý,
Âdem’le Havva’yý arýndýrdý,
Dünyada ebedi barýndýrdý.

Dünyayý eyledi insana ihsan,
Çoðalýp yayýldý Dünyada insan,
Ayrýldý herkes þöhret, unvan ve san,
Diline dolandýrdý farklý lisan.

Dünya, sýnav ve okuldu,
Ýnsan da sadýk bir kuldu,
Þeytan ne zaman sokuldu,
Ýnsan o zaman bozuldu.

Dünyaya zamanla alýþtý,
Yaþamak için çok çalýþtý,
Ölmeyecek gibi yarýþtý,
Dünya bir ömürlük telaþtý.

Araya yüksek sýnýrlar koydu,
Bazen aç kaldý, bazen de doydu,
Ne yetiþkindi ne de toydu,
Kendi kuyusunu kendi oydu.

Beþerdi yeri gelince þaþtý,
Bazen kendi sýnýrýný aþtý,
Olur olmaz þey için savaþtý,
Karýþýr oldu, kuruydu yaþtý.

Bilimi teknolojiyi yaydý,
Irkýndan baþkasýný yok saydý,
Bazen tökezleyip ayaðý kaydý,
Yanlýþlýk yapýp da zorla caydý.

Anlatmaya çalýþtým her insaný,
Affola ettiysek sürç-i lisaný,
Akýldýr insanýn büyük ihsaný,
Kaybetme akýl ile imtihaný.
Sosyal Medyada Paylaşın: