Ayın örtüsü

Þu anda
Gecenin karanlýðýnda
Yeni ayýn ýþýðýnda
Topraða yansýyan gölgene
Hayranlýkla bakýyorum

Sýrtýn bana dönük
Saçlarýn yanaðýný okþuyor usulca
Gölgen bir uzayýp, bir kýsalýyor
Yaðmur bulutlarý ayý örtüyor hýzlýca

Kör karanlýkta
Bir görünüp, bir kayboluyorsun
Kalbim acýyor
Kalbim sanki yangýn yeri

Bu gece bana
Çok uzun geliyor
Ýçimde baþedilemez bir hüzün var
Kançanaðý olmuþ uykusuz gözlerim

Ama sen hiç gelmedin, o gece yanýma
Yaðmur bulutlarý çekiliyor umarsýzca
Ayýn örtüsü açýlýyor yavaþça
Merakla seni arýyor yorgun gözlerim

Gölgen toprakta yatýyor boylu boyunca
Semaya açýlmýþ kollarýn
Ay ile sarmaþ dolaþ olmuþ sanki
Ben ise can hýraþ, kaderime aðlýyorum

Çabalýyorum, kan ter içindeyim ama
Bir türlü yanýna varamýyorum
Sanki bir pranga var ayaklarýmda
Ya da kâbus mu görüyorum, hiç bilmiyorum

Kara bulutlarla örtülmüþ ayý
Her gördüðümde seni hatýrlýyorum
Acýlar içinde oradan oraya savruluyorum
Gönül demiþler acýlarýmýn adýna
Beni de gömmüþler sevdan ile içine

Cahit Fýkýrkoca
07.12.2021, Ankara



Sosyal Medyada Paylaşın: