Özler insan sevmeyi, Gönülden gülmeyi, Hayatýn tadý tuzudur, Gönülde aþký hissetmek.. Zor birbirini bulabilmek Birini deðil, Sana ait olan diðerini Ýþte ona denk gelmek.. Her arayýþ onadýr, Artý ve eksi Manyatik çekim yasasý.. Kim derse ki mutluyum, Yalnýzlýðýmda, Hâlâ karþýlaþmadýðý içindir, Diðer yarýsýyla.. Korkutup durmasýn, Kimse kimseyi.. Öyle dehþet bir þey deðildir, Gerçek sevgi.. Yeter ki insanýn bir anlayaný olsun.. Anlaþýlmaktan geçer, Ve uyumdan, mutluluðun sýrrý.. Ýki kafadar, kafa tutmasýný bildiði vakit, Bütün dünyaya.. Ne bir engel kalýr, Ne de imkânsýzlýk.. Emek vermek gerek sadece, Emeksiz solar gider bütün sevdalar.. Hep bir özlem ile Yaþadýðýný fark ettiðin vakit, Hasretin dünyaya geldiðinden beri, Seni tamamlayacak olan o diðer insan.. Ne kadar desen de, Ben mutluyum böyle yaþamaktan.. Ýçinde bir yerler de, hep bir umutla, Yine de beklersin onu.. Kim bilir ne zaman, Ne þekilde suret bulur.. Ruhun elbet bir gün, Sever senin parçan olan O diðer ruhu.. Þekilden ziyada, Tinlerimizdir, Asýl bizi birbirimize kenetleyen..
Þiir: Gönül Çeþli 04.12.2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÖNÜL CESLI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.