Þehrin kýsýk ýþýklarý bir bir üstüme gelirken yere sakarlandýðýmý hiç düþünmedin ki tutup ellerimden kaldýrasýn ’da
masal içi gezinen hallere bakma tükettiðin her yaným öyle sana aitti ki bilmem,hangisini hangisini anlatayým
Yürek daðým unutkan dumanýna birde eteklerine hüzün bürününüce göz gözü görürmü sanýrsýn...
Ve yokluðunun kanýttý bu þiirleri saymazsak Hiç ulaþamamýþým aþkýn yaþandýðý o zirvelerine de
Ýnandýðýna yüz süren derviþ gibi ellerim her seferinden daha bir semaya dikleþir
Sevgisine taþ kesilen kalbine söylüyorum yine tekrar geliþine ümit kandilleri yakmaya eller uzanýr da Gönlü býraktýðýn yerde bulabilmekte meselem
Ah sabahýna zulüm eden ilk insan Perdeler kapalý sokakda için içine sýðmayan ayak seslerini dinlemek istersem Yokluðuna aklýmý yitireceðimi biliyorum...
Susmam neyi deðiþtirir derken Yataðým bozulup tekrar toparlama zahmetti yaþamamakla beraber Kapýda anahtarýn sesini iki tabak fazlasý bulaþýk olmamasýný bir sen yerime düþün hele
Ýþte dedim ya baþkasý severken saçaklý bir halý serilir ayaklarýnýn önüne Biz seversek kýsa çöp uzundan hakkýný aldýðý günü bekler denmesi yok mu? Acýtýr yaralarýmý sargýdan yoksun býrakýr
Bir kendine laik davranan fýrsatçý kader acýyý süzüyor bir tülbentte ve daraðacý çatalý iki kaþýnýn arasýnda Son imlekteyim
Neden izin veriyorsun bütün bunlara Usul boylum Neden?....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şadiye gürbüz(zaralıcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.