Yýldýzlar sönüyor içimde Kaçmýþ içime sanki bir Karadelik Yutuyor bütün ümitlerimi Güneþ solgun Ay hüzünlü Bir akþam belli bir sabah Belli belirsiz bir ýþýk süzmesi Oysa özlemlerimi Sýralamalýydým Yazmalýydým madde madde Koþmalýydým Hayallerin peþinden Gücüm mü kalmadý ne Hadi bir þey söyle Kendi kendini yutsun, Ýçimdeki kara delik Kýsýr bir döngü gibi Tam kavuþtum derken emelime Gözlerim esir, duygularým sefil Coþmuyor gönül pýnarým Ýçimdekileri dýþarý atmaya Sevdiceðim. Azat edilmiþ gibi, salmýþ kendini Masalýmsý hikayeler nerde ? tutsak mý iste sen, sen iste solan ümitler Bir daha tazelensin sevdiceðim Göstersin ayna bizi Yirmi Yirmi altý Belki bir fazlasý O da içimi kaplayan kara deliðin Karasý Kurtar beni Sonbaharýn hüzünlü havasýndan Bir selam bir gülücük gönder Geride býraktýðýn perþembe yaylasýndan, Yýldýzlar parlasýn eskisi gibi Ferahlasýn içim Þikayet deðil hasretlik bu sevdiceðim Sami Yüce 05.12.2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
samiyuce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.