Pencere kenarýndan Ýzlerken dýþarýyý, Çocukuðum geldi aklýma.. Ahþap bir kulübe Mum kokusu sinmiþ duvarlarýna.. Sobanýn üstünde kestane Ve kýzarmýþ ekmekler.. Ahþap kulübe, Neden ? Bana bunlarý çaðrýþtýrýr bilemem.. Halbuki hiç ahþap bir kulübede, Yaþamadým çocukluðumda.. Soba vardý evet, Ve mum kokusu da , Ama evimiz betondu aslýnda.. Derinlerde bir yerde, Eski zamanlarda, Belki de þu an hatýrlamam mümkün deðil, Atalarýmýn yaþadýðý diyarlardan, Bana miras olarak aktarýlan, Bu sezgisel, ve açýklanamayan Özlem.. Sanki Huzur dediklerinde, Kendimi bulduðum yerin adý Bu ahþap evdi.. Mistik bir þeyler vardý, Hala anlayamadýðým, Açýklanmasý mümkün olmayan.. Tek bildiðim, Huzurun adý benim için O ahþap evde gizliyidi..
Þiir: Gönül Çeþli 02.12.2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÖNÜL CESLI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.