Mezbele Park-2

- Duyduk ki
Ýki damla gözyaþýna
Pazarlamýþýz günahlarýmýzý… -

Karanlýk basýyor
Keder dolu cebimden
Enayi bir mutluluk çýkýyor
Cahil bir sadakat
Yüzsüz bir sevgi
Ve kara kaplý
Haysiyetsiz bir cüzdan.

Alýyorum parmaklarýmýn arasýna
Tek fotoðrafýný
Eþkâlini soruyor gözyaþlarým
Terk etmenin anlamsýzlýðýna
Terk ettiðin
Çer çöp yüreðime
Bîçare mezbele parkýnda.

Dile geliyor dönme dolap,
Paslý…
Kuru ellerinin terli avuçlarýmla buluþtuðu
Ve ilk hissettiðim, sahte nefesini.

“Hatýrlar mýsýn, bir evim vardý,” diyor
“Yýktýlar…
Yüreðim kadar odasý,
Sevgim kadar bahçesi vardý.
Alabildiðine koridordu içi,
Bir sürü
Mutluluða açýlýrdý hepsi.
Sevdiðim kadýndan
Hayallerim vardý;
Biri ateþten,
Diðeri çilek kokulu bir kardelen.
Bilir misin
Biz sevinçlerimizi sayarken
Yalanlarýn üzerine gururlar,
Söðüt dallarýna
Kandan kaleler yapmýþlar.
Bir bir kýrýldý þimdi
Düþlerimin camlarý
Duvarlarý çöktü yüreðime
Karanlýðýn…”

Gecenin çamuruna batmýþ
Aðlýyor bulutlar çisem çisem,
Gözlerde terk edilmiþ güven
Dudaklarda uçsuz bucaksýz bir ihanet.

Tek söz duyuyorum
Gün batarken mezbele parkýnda

“Hayallerimi çaldýlar benden...”

Sosyal Medyada Paylaşın: