ÂDEM’İN ÖYKÜSÜ

Önce gökler sonra yeryüzü yaratýldý
Sýra altýn halkaya geldi
Tanrý hitap etti yeryüzüne:
“Senden insan yaratacaðým!”
Mikail, indi dünyaya vardý dört bucaða
Kýrmýzý, beyaz ve siyah toprak alýp döndü
Cennet günlerinden Cuma idi
Þeytan ve melekler yýðýlmýþtý seyre
Çamura çevirdi yeryüzü topraðýný
Cennette yarattý Âdem’i Tanrý
Genç bir delikanlý; bir bahar dalý
Ýnsan bilincine kavuþunca Âdem.
Çevresine baktý, her ne gördü aþina
Ýlk sözü kanýt oldu yaþýna baþýna:
“Elhamddü lillahi Rabb’il’âlemin.”
Silkinde gökler silkinde yer
Heyecanla fýsýldaþtý cümle varlýk:
Bu gelen Tanrý yakýný!
Ebedi giydi varlýk tacýný
Tanrý hitap etti, ey Âdem:
“Ben kimim?”
Secde etti Âdem:
“Sen, Sen’den baþka ilah olmayansýn”
Tanrý öðretmeniydi gül yüzlü Âdem’in
“Dön de selam ver dedi meleklere”
Âdem, güneþti; ýsý ve ýþýk verdi
Baktý nur yüzlü meleklere
“Esselâmü aleyküm!”
Melekler elma çiçekleri gibi kaynaþtý:
“Esselâmü aleyküm ve rahmetullah”
Tanrý buyurdu iki âlemin güneþine:
“Rabbin sana rahmet etsin, ey Âdem.
Kâinata Halife yarattýk seni madem
Anlat mahiyetini senden sorulur âlem!”
Eþyanýn hakikatini izah etti Âdem
Tanrý, meleklere buyurdu:
“Haydi! Secde edin Âdem’e.”
Sonsuz sayýda varlýk
Varlýðýn zirvesine hayran
Gönülleri bayram
Âdem denizinde oldular yakamoz
Secdeye kapandýlar coþkuyla
Bir tek kýyýda Ýblis
Bir tek Ýblis muhalif:
“Ben ateþten, o çamurdan!
Secde etmem candan
Hayýrlýyým ben ondan!”
Tanrý iþlerine karýþmak!
Kibir, gurur, azgýnlýk, kýskançlýk!
Melekti! Âdem oldu ayna
Gözüktü Âdem aynasýnda þeytan!
*
Cennetler Âdem’in yurdu
Tanrý: ‘Evindesin!’ buyurdu
Buyruðunu varlýðýna duyurdu
Âdem! Boyu ve boynu uzun
Saçlarý kývýrcýk benzi kýrmýzý
Gözleri ýþýklý ve büyük
Sakalsýz yüzü dolunay
Her þey emrinde
Her iþi oldu kolay
Kalýn baldýrlarýn taþýdýðý
Ayaklarý kuþkanadý
Yürüdü zevk sürdü yurdunda
Melek kanatlarý ardýnda
Onlar ettikçe tarif
Âdem cennetine oldu arif
*
Nilüferli bir göl kýyýsýna oturdu
Düþündü: ‘Cennetlerim kalabalýk!
Lakin niçin yüreðimde büyüyor yalnýzlýk?
Tanrým! Neden tekim?
Olsaydý benim de bir benzerim, bir ekim’
Melekler hisseti Âdem’i
Hüzün yaðmurlarý ýslattý cennetleri
Uykuyu ve düþü yaratý Tanrý
Âdem’i uyuttu, düþünü uykusuz býraktý
Âdem’den bir Havva yarattý
‘Uyan artýk!’ dedi Tanrý
Havva ile uyandý Âdem
Bu ne tatlý bir düþtü
Gönlü sükût bulmuþtu
El ele tutuþtular
Cennetlerine koþtular
*
Meyveli bir aðaç gösterdi Tanrý
Buyurdu: ‘Yiyip için cennetlerde
Bunun meyvesinden gayri’
Kibir, gurur, azgýnlýk, kýskançlýk
Kanatlarýný açýp indi yanlarýna þeytan
Nice gözyaþý ve dil döktü fettan
Dedi: ‘Ebedilik yok, siz öleceksiniz
Cennet nimetini kaybedeceksiniz!’
Þeytan sözü verdi tasa
Âdem Havva düþtü yasa
‘Bir çare var!’ dedi Ýblis
‘Ben size dostum halis muhlis
Tanrý adýný anarak söylüyorum
Size yasaklanan meyve ebedilik meyvesi
Yiyin onu, sürsün cennetteki krallýk’
*
Fayda görmediler nedametten
Çýkýn emri geldi cennetten
Kapandý cennet kapýlarý
Dönüþ için açýk býrakýldý
Açýk bir tek tövbe kapýsý
Ýndirildiler gökten yere
Âdem, Havva ve Þeytan
Ýþte meydan iþte imtihan
Cennete dönüþ için
Ýnsanla indi din
Kibir, gurur, azgýnlýk, kýskançlýk!
Þeytan gibi gütmemeli benlik
Ey insan! Tövbe et, tövbe
Bil ki þeytan ve yoldaþý kahpe
Tanrý, açýk býraktý tövbe kapýsýný
Ýnsansýz koymadý cennet yapýsýný
Yoksa deðil þeytaný yenmek haddin
Hak din ile yurduna döndü ceddin

M.Talât Uzunyaylalý
Sosyal Medyada Paylaşın: