Bugünkü gibi deðildi eskiden... Þimdi birþeyler eksik acaba neden?.. Ümitlerimizdi yýllar önce ekmeðimiz... Paylaþtýkça çoðalýrdý sevinçlerimiz... Tek kanallý televizyondu akþam zevkimiz... Misafir odasý vardý, yasaktý, girilmezdi... Cumartesi kahvaltýsýydý bazen eðlencemiz... Fazlaca kýyafetlerimiz ve oyuncaklarýmýz yoktu belki... Ama oyunlarýmýz vardý her mevsim farklý ve güzeldi. Mahalle aralarýnda özgürce koþuþturmaydý evden uzaklaþmamýz... Sahil veya caddede yürüyüþtü en büyük heyecanýmýz... Rahmetli Bakkal Ekrem amcaydý , belki de tek AVM’miz... Haftasonu içme suyu bidonlarýyla Küçük Çamlýcaydý istikametimiz... Okulda curcuna þeklinde oynardýk, at kestaneseydi bazen tek topumuz... Ama o zamanlar hep umut yüklüydü gönüllerimiz, geleceðimiz... Ve herkese karþý sevgiyle dopdoluydu daima yüreklerimiz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
emre oran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.