Ağıt

(Deðerli Ýnsan Þair Nurettin Durman’a)



Aðýr adýmlarla yürüyorum bir þehirde
Yürüyorum , yollarý ürkütmeden
Seyrek , seyrek
Ey þehir !
Kýrdýysa boynu bükük taþlarýný
Zalim ayaklarým
Baðýþla bilmeyerek .


Sürgün kuþlarýn var yalnýz aþýklarýn
Güneþ esirger senden ýþýðýný
Görüyorum sanki izbe karanlýkta
Mahzun , biçare
Bir köþe baþýnda aðladýðýný .


Bir zamanlar ne çok mesuttun
Asýrlar asýrlar öncesiydi
Süleyman Mabedi’nin avlusunda
Ýki çift güvercin
Meneviþli gözleriyle yýldýzlara ziyâ verirdi
Rüzgar fýsýldardý , hatifler ,
Asumandan nida ederdi
Evvelce bir Ýlâhi ses ; iþte burasý
Benim evim derdi .


Heyhat kalmadý ne bir babacan
Ne bir saf gönüllü
Bilirim sende mutlu doðulur
Mesut ölünürdü .


Þimdi lanetli kavmin sinesinde yaþýyorsun
Mezarda ki ölülerin bile intizarda
Karý , koca , utangaç niþanlýlarýn masum
Öpüþleri baþka yarda .


Uzatýyorum ellerimi Anadolu Topraðýndan
Mukaddes Kudüs sokaklarýnda gezen
Musa feryadýmý dinlesin
Yetmedi mi çilen Ey Þehir !
Haydi tutunayým mübarek eteðine !
Kubbet-üs Sahra’da
Muhamed-ül Emin serinlesin .


En güzel ezanlarý
Kâbe üzerinde ki Bilâl okur bilirim
Ben neden nevbahar da
Çile yumaðý dokuyorum ?
Haydi kalk ellerim göklere doðru
Þark diyarýndan gelsinler ebabiller
En ulvî muþtularla
Ýnkârýn kýblesini yýkýyorum heyhat
Yýkýyorum


Aðlama ey yalnýz bahtsýz þehir !
Belki biryerler de
Sana sadýk kullar vardýr
Güneþ dün hüzünlü doðdu
Kimbilir ,
Yarýn mesut doðacaktýr .





k a gazioðlu



(adý geçen þehir içimiz de ki kayýp þehir vicdan)



Sosyal Medyada Paylaşın: