Alýp götürsen de Duvardaki fotoðrafýnýn Ýzi hâlâ yerinde duruyor O ize her baktýðýmda Duvar ateþ gibi yanýyor Bir kýrmýzý kiraz yüreðim Ýçime kan sýzýyor Eli kolu baðlý duvar Benimle birlikte aðlýyor
Seni ilkbaharda, yazda Sonbaharda ve kýþta seviyorum Yýlýn her ayýnda Ayýn her gününde Günün her anýnda seviyorum Gün doðmuþ, gün batmýþ Fark etmiyor Gündüzde de gecede de Seni seviyorum
Gönlüme ok gibi saplandý Dümenini hiç tutamadýðým Bir batýk gemi Bir türlü yüzdüremiyorum Enkazýný çýkarýp atamýyorum Nedenini biliyorum Çünkü seni Çýlgýnlar gibi seviyorum
Tüfeðiyle kalbime niþan alan Acýmasýz avcým Sensizken yalnýzým, bir baþýnayým Gözüne ýþýk tutulmuþ tavþan gibi Kalakalmýþým Hislerimi sana duyuramayan Sevda yüklü bulutlara söz geçiremiyorum Sessiz çýðlýklarýmla haykýrýyorum Seni seviyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
Osman Akçay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.