Gül

gül bahçesindeki güller içinde
bir gül gülümsüyor öylece
gül ki asil, elif gibi dimdik
boyun eðmez onu koparan her ele

Gülün beklediði el baþkaydý
gül o ele koparýlmaya razýydý
hevesliydi elin gövdesine deðmesine
arzuluydu dikenlerini saplamaya ele
iþtahlýydý dikenlerini sapladýðý
narin elden akan kaný
yudum yudum içmeðe

el yaklaþtý gülüne
avuçladý gülün dikenli gövdesini
sýktý iyice avucunu
parmaklarýndan süzülen taze kan
umurunda olmadan

el çekti gülü kendine doðru
gülün yüreði yerinden oynadý
kökleri kesildi topraktan
baþý döndü semada süzülürken
elinin elinde

el söktü gülü topraktan
kökünü kazýdý dikenli çiçeðin
kaldýrdý onu semaya
aldý götürdü uzaklara

el þiþe oldu doldu suyla
þiþenin ucu aç açýkta,
el koydu gülü þiþeye yavaþça
gül kana kana içti þiþenin suyundan

þiþe kavuþtu gülüne
gül kavuþtu þiþesine
birlikte içiyorlar
hayat veren suyu
güle ve þiþeye...

Sosyal Medyada Paylaşın: