aþka dair bir þeyler söyle bana
tek kiþinin tek baþýna bileceði kadar
bu aþký yaþamak ancak bize düþer
neler görmüþüz kaç fýrtýna atlatmýþýz
kaç yapraðýn döküldüðüne þahit olmuþuz
mevsimler gelip geçmiþ
hep bir sevdanýn kadim nöbetçileri olarak kalmýþýz
göðsümüze yaslanan ömürlerde
*
bana aþkýný söyle
ben aðlayayým ve sen bana
ne kadar güzel aðlýyorsun de
görür görmez kalbimizden vurmuþuz birbirimizi
yaz ortasýnda goncalarýmýz kýrmýzý güle dönüþmüþ
bir yelpaze gibi salýnmýþýz rüzgarlarda
þiir gibi her dem
bir þairin mýsralarýna iri beyaz çiçeklerle dolmuþuz
bir sazendenin sazýna notalarla dokunmuþuz
*
her ýþýðýn rengi bize dönüþmüþ
her karesinde biz olmuþuz
sokaklarýn her köþesi kokumuza bulanmýþ
nöbet yerini terk etmeyen muvazzaf bir asker gibi
kederimize razý olmuþuz
öðrenmiþiz bir aðaç gibi topraða kök salmayý
sonbahar yapraklarýna bir bir veda etmeyi
kýþ gibi köþesine çekilip sükunetle beklemeyi
her bahar yeniden hayata baðlanýp çiçek açmayý
her ikindi vakti gölgesine sýðýnanlarý esirgemeyi
*
yýldýzlarýmýzdan denize yakamoz býrakmýþýz
yürümüþüz kumsala vuran dalgalarla
görülen bir rüyayý anlatýr gibi
içimize daðlar denizler sýðdýrmýþýz
kalbimizin derinliklerinde kök salmýþ mavi bulutlar
gözlerimizin aynasýnda masal gemisi yürütmüþüz
sevda aðacýna kazýnmýþ ismimiz
*
yaðmur damlalarý rengince
her sonbahar gecesi
ruhumuzun ýrmaðýnda akmýþýz sessizce
garip bir titreþim yayýlmýþ gönlümüzün mecrasýnda
aheste aheste çaðlamýþ suyumuz
sonbahar kokulu çiçeklere sunulmuþuz
her aðacýn son yapraðýyla dökülmüþüz
yadigar kalan özlemlere
*
derunumda mahzun bir içsel devinimsin
müebbet hükümlüyüm sana
gözlerinde cennet bakýþý
içimde bitmez tükenmeyen heyecanlar
yorgunluðun benim yorgunluðum
senin gördüklerin benim gördüklerim
birlikte yürümüþüz hayat coðrafyasýndaki yollarý
bütün güzergahlarý ihlal etmiþiz
bütün sesleri, tatlarý, kokularý
kalbin mucizesini birlikte yaþamýþýz
redfer