anlam, anlamýný yitirmeden aç gözün perdesini mum yaktým uyan sevgili geceye hece, hece kandillenerek boz ezberi, harfleri çarmýha gererek içinden geldiðince þarký, türkü söyleyerek
sen yeter ki, dünü, güne, gün/ah’ýný, vah’ýna, ve vebalini vicdanýna göm. neminde dem çekerek yarýna olasý renginde diz çökerek umuda ve doyulamayasý açlýkla aþ ererek tokluða gel
kader deðildir, deðildir asla göç olasý yalnýzlýk tanrý olmadýktan sonra... yalnýz deðilsin, deðilsin yalnýz eðme baþýný deðilsin. deðil bir baþýna olamadýðým kadar yanýndayým unutma asla...
/þeytan icadýdýr yalnýzlýk ve aþk tanrýnýn biz kullarýna bahþettiði en kutsal armaðandýr/
. . . //
ilhanaþýcýkasýmikibinyirmibir
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.