Günün rengi karanlýða çalýnca
Uzak elden yolcum geldi sarýldýk
Görevliler gelip haber verince
Bir muhabbet masasýna kurulduk..
Uzaktan görünce elin salladý
Efkarlandý, boynun büktü aðladý
Böyle buluþmalar yürek daðladý
Bir bulandýk, sonrasýnda durulduk..
Bundan kýrk beþ sene önceye gittik
Sosyalist üzeni hep hayal ettik
Bir dehliz içinde aybolduk, yittik
Yol uzundu, zaman kýsa yorulduk..
Küçücük bedende koca yürekler
Bir türlü tutmadý onca dilekler
Çakal sürüsünü sürdü namertler
Cumhur ile sanki biz de vurulduk..
Biz susunca gözlerimiz konuþtu
Göz yaþýmýz bir birine karýþtý
Can Hasan sevginin derdine düþtü
Turna olduk gök yüzüne savrulduk..
Hasan Erkýlýç
Ankara,
(*) Dýþarýda havanýn karardýðý kaldýðým odamdan bile belli oluyordu, elektriði yakýp odamda TV seyrederken görevli geldi, ziyaretçim olduðunu söyledi. Dýþ kapýya yöneldim, demir kapýnýn arkasýnda, korona ya karþý tedbir amaçlý yüzünde maskesiyle ben yaþlarda birini gördüm, önce tanýyamadým karanlýkta,maskesini çýkarmasýný söyledim, maskesini çýkardý. Yüzünü maskesiz haliyle görünce ziyaretime gelenin 45 yýllýk dostum, Ankara Seyran Halk Evi’nden devrimci mücadele arkadaþým, yurt dýþýnda üniversite de öðretim görevlisi Erol Samburkan olduðunu anladým. Hasretle bir birimize sarýlmak için yürürken gözlerimiz doldu, göz pýnarýndan akýp gelen yaþlara bir an engel olamadýk. Bu duygu içerisinde yukarýdaki þiiri kaleme aldým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.