SON OLSUN

Seni öðlesine çok sevmiþtim, sultaným,
Son olsun, senden baþka kimseyi sevemem,
Bittim, alýp götürdün, kalan birkaç parçam,
Kýrýk kalp kaldý, onu kimseye veremem.

Deðiþse bütün mevsimler de kýþ yaþasam,
Ayazlar cehenneme dönse, ben yanamam,
Artýk yalan sözlü tatlý dile kanamam,
Saðlam kulak kalmadý, kimseyi duyamam.

Kutuplara götürüp koysanýz donamam,
Ölüme dek, yanýndayým desen inanmam,
Acý tatlý ne söylersen söyle, aldýrmam,
Tutunacak dal kalmadý, daha sarýlmam.

Aniden ne oldu beraberliðimize,
Kimler hangi yalanlarý söyledi size,
Son darbeyi vurdun benim gibi acize,
Güvenecek söz kalmadý, var mý mucize.

Gelen giden vurur, þamar oðlaný oldum,
Kimseye zararý olmayan garip kuldum,
Neden sen de býrakýp gidersin, sultaným,
Kucaklayan dost kalmadý, ona yanarým.

Hele bir ifade vereyim, dinle beni,
Ahým alma, gün gelir hoplatýrlar seni,
Gel, gönül kýrýk ayrýlmayacaktýk hani,
Gerçekleri gören göz kalmadý, ey fani.

Dostu üzüp, düþmanýmýzý sevindirme,
Ayrýlsak da yaratanýmý gücendirme,
Helâlleþerek ayrýlalým da, sezdirme,
Üzülen anam kalmadý, bedbaht gezdirme.

Zavallýyým bozuk para gibi harcadýn,
Bir gün gelir ettiðine olursun piþman,
Atý alan Üsküdar’ý geçer, o zaman,
Dayanan hâl kalmadý, benim sonum hüsran.

3/7/2001



Sosyal Medyada Paylaşın: