DİYORDU BİRİ
Alevler yükseliyordu gökyüzüne.
Kaçýyordu canlýlar bir saða, bir sola.
Eseriyle övünmüþ gibi seyreden biri.
Hareket berekettir canlýlýk var diyordu.
Sokaklarda çile deryasýnda yüzen insanlar.
Yüzlerde endiþe, yüreklerdeyse hüzün.
Eller cepte taþ kesilmiþ kalabalýklar.
Haraket berekettir canlýlýk var diyordu biri.
Bir aþaðý bir yukarý en ucuzu aranýyordu.
Poþet, file, sepet bir türlü dolmuyordu.
Ne yapsa ne etse yok iþte olmuyordu.
Hareket berekettir canlýlýk var diyordu biri.
El ayak çekilince karanlýkta çöpler arasýnda.
Yüzünde çizgiler ellerde nasýr karýþtýrýyordu.
Bir lokma, bir parça bulup acýyla atýþtýrýyordu.
Hareket berekettir canlýlýk var diyordu biri.
Bir yanda yükselen gökdelenler ihtiþamla.
Bir yanda kondular, dert dolu hep gamda.
Bir yanda zenginlik , yokluksa dört bir yanda.
Hareket berekettir canlýlýk var diyordu biri.
Özgürlük, umut için boðuldular Eðe’de.
Bu nasýl vicdan , insanlýk hani nerede?
Gavur dedikleri topraklara abu akýn niye?
Hareket berekettir canlýlýk var diyordu biri.
Kimln eline geçmeden buhar olur ücreti.
Diðeri asar keser kimden bulursa cesareti.
Söyle nasýl bitecek, kim bitirecek bu esareti
Haraket berekettir canlýlýk var diyordu biri.
Bizim suçumuz yok mu bu tuhaf düzende?
Ezen suçluysa kabahatin büyüðü ezilende.
Korkma konuþ kendine gel insaným de.
Hareket berekettir canlýlýk var diyordu biri
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.