[ italik Kaldýðým Huzur evinde, odamda oturmuþ kitap okurken görevli geldi, ziyaretçim olduðunu söyledi.
Dýþarý çýktým, ana giriþ kapýsýna doðru yöneldim, gelen ziyaretçi yýllardýr gönül dostum, büyüðüm, köylüm, Hüseyin Gülseven’di.
Yaz tatili için gittiði köyümüzden Ankara’ya bir gün önce geldiðini, yakýnda Almanya’ya gideceðini, gitmeden önce beni görmek amacýyla ziyaretime geldiðini söyledi sað olsun.
UZAK ELDEN BÝR DOST GÝRDÝ GÖNLÜME
Uzak elden bir dost girdi gönlüme
Bizim el’den esen yel ile geldi
Sanki ömür kattý garip ömrüme
Baharda çaðlayan sel ile geldi..
Göz göze gelince yaþardý gözü
Doyumsuz, bilirim sohbeti, sözü
Burnumda tütüyor baharý, yazý
Sivr’alan köyünden gül ile geldi..
Gönül dostu halimizden biliyor
Göz gözeyken o gül yüzü gülüyor
Bütün sevgisini eþit bölüyor
Dilde þeker, þerbet, bal ile geldi..
Gurbet ellerinde kavrulmuþ, piþmiþ
Dünyanýn malýyla baðýný kesmiþ
Eþinin, dostunun derdine düþmüþ
Edebi, erkaný, yol ile geldi..
Hasan, yol erine olurum köle
Ýnsan oðlu düþer hallerden, hale
Erenler yoluna dön de bak hele
Elinde asasý, þal ile geldi..
Hasan Erkýlýç
Ankara SHE
(Seþranbaðlarý Huzurevi)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.