Bir zamanlar;
Kapýlarda karþýlanýr,
Kapýlarda uðurlanýrdým.
Bir dediðim iki edilmez,
Ýki dudaðýmýn arasýna bakýlýrdý,
Yürekliydim;
Arslan gibi ortada,
Haksýzlýklarýn karþýsýndaydým,
Ne bileðimi bükebilecek;
Bir babayiðit,
Ne de sýrtýmý yere getirebilecek;
Bir deliyürek vardý karþýmda...
Ne zaman ki;
Aþk belasý kapýmý çaldý,
Bütün týlsýmý bozuldu çarkýn,
Adýna aþk denilen
Bu büyülü duyguyu,
Meðer hiç tatmamýþým,
Hiç hissetmemiþim yüreðimde...
Böyle mi aciz kaldým aþka,
Oysa ben sanýrdým;
Aþk baþka...
Kapým her çaldýðýnda;
Adýný henüz koyamadýðým
Ayrý bir heyecan,
Tatlý bir meltem esintisi,
Yüzüme çarpan...
Delikanlýlýðýmýz on paraya düþse de
Laf aramýzda;
Hoþuma da gitmiyor deðil...
Hele sevgili bedeninde titreyiþim,
Dünyalara deðiþilmez...
Yan gözle baktýðým çiçeklerin bile;
Ayrý bir anlamý var þimdi,
Güller sevgilide,
Papatyalar elimde;
Seviyor...
Sevmiyor...
Hýrçýn denizler gibi,
Kabýna sýðmayan,
Dalgalandýkça yaralayan,
Bu yüreðin;
Rotasýný kaybetmiþ,
Aðzýna kadar sevda yüklü,
Ve en yakýn limana,
Ne zaman varacaðý meçhul,
Bir sevda gemisine çarpýp,
Bu kadar hasar alacaðýný,
Kim bilirdi...
Aþk üzerine yazýlan,
Bütün þiirleri,romanlarý,
Ve hatta bütün þarkýlarý,
Ellerden dinlesem de,
Anladým ki aþk belasý,
Soluk almak kadar kolay,
Aðlamak kadar hafif,
Ve ölüm kadar büyük...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.