Nasýl dayanýrým,
Nasýl dayanýrsýn demeden,
Daha dün gibi gidiþin,
Ellerini ellerime son kez veriþin,
Geçer mi sandýn yürek acýsý,
Yazlarým vardý seninle,
Kýþlar hiç uðramazdý kapýma,
Ýlkbaharlarým sana da yeterdi,
Sonbaharlar hiç sormazdý adresimi...
Senden sonra;
Söylediðimiz þarkýlara tutunamadým,
Yaþattýðýn acýyý inan hiç unutamadým,
Býraktýðýn menekþeyi bile avutamadým,
Elimden birþey gelmedi,
Her gece seni unutmak için,
Kendi kendimle hesaplaþtým saatlerce,
Ve her gece,
Bir býçak gibi saplandýn yüreðime,
Gitmedi gözümün önünden gülüþün...
SEN romanlarýmýn,
Vazgeçilmez kahramaný,
Þiirlerimin seven kadýný,
Ýçimden geçen þarkým,
SEN!
Üzerine titrediðim,
Koklamaya kýyamadýðým,
Bahçemdeki nadide çiçek,
Nasýl býraktýn beni böyle çaresiz,
Böyle sahipsiz...
Hiç mi acýmadýn,
Hasretin elinden tutup giderken,
Hiç mi arkana dönüp bakmadýn,
Belki de bakmak istemedin,
SEN çekip gittin ama;
Hala gözümün önünde gülüþün,
Ve hatýrlýyorum;
Daha dün gibi gidiþin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.