ben ýrmaklarýn sesine gidiyorum söyleþecek kimse olmayacak bir ev yapacaðým sazlardan o uzak yoldan, o eski dünyaya selam size diyeceðim
ey gökler, ey vadiler ey zühre’nin aydýnlatan pusulasý yolumu kaybedersem eðer üzülmem hiç kaybolmaya deðer
algýmýdýr, Ýlahi kader mi rebap naðmesinde, aykaçýn sesinde buluð çaðýnýn ötesinde yeryüzü efsanelerinin seyrine zaman ýrmaðýnda yýkanmak için gidiyorum hayat çizgisinde oylumun baþlangýcýna ýraðýn kadim sýnýrlarýndan söz ediyorum iksirin halis tadýný biliyorum ah ne kadar çývgýn
tutkunun baþlangýcýnda renklerin deðiþimi bir ýþýk ovasý var reyhan kokuyor bir dað yolu var düþümden daha yeþil belki bir duyumsamadýr belki bir var oluþtur
bütün gücümle baðýrdým doyasýya içimde hiç ses kalmadý bitap düþtüðüme bakmayýn mest olmuþ haldeyim. oh ne güzel kimsesizim, kimsesiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
A u B a D e Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.