Keder sin

Sen yokken ben bir idim,
Neden hayatýma girdin,
Þimdi iki gezer olmuþum,
Ben de ki, tekliði yitirdin…

Sigaranýn has dumanýna,
Sen karýþmýþsýn çekerim,
Kokunla özdeþlik yetmez,
Dudak, nikotinini isterim…

Birine gerçek aþýk olunca,
“Sevdim “ dersin, hiç yoktan,
Ýster rol, ister gerçek olsun,
Aþkýn vardýr, bilinir çok tan...

Kelimeler aðzýmdan fýrlýyorlar,
Gökyüzünden, denizlere doðru,
Hep aþk için yürüdüm, molasýz,
Gamzelerine, dudaðýna doðru…

Kalbime býçak saplamama,
Yardým eden tek varlýksýn,
Ýçimdeki Aslaný konuþturup,
Gergef geren, tek efkarlýksýn…

Aþkýn havasýna kapýldým,
Sonbahar yeli gibi estirdi,
Bir drajelik taze þekermiþ,
Damak tadý almadan, bitirdi…

Þimþekler saðanaða iþaret,
Sense; “Unutsun beni “dersin,
Acý, vücudu zor terk edermiþ,
Baþladýðý günden beri, keder sin…

Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)

21/11/2012

Sosyal Medyada Paylaşın: