“ Bu þiirimi öðretmen eþim ve tüm öðretmenlere ithaf ediyorum.”
Her çocuðun gönlünde öðretmen yatar Ermiþ mi der, Yaþamýmdan alýr mý der keder, Kalpten kalbe sefer Eder durur…
Çocuk öðretmenini tanýyýnca Anne babadan uzaklaþýr yavaþ yavaþ Sýrrýdýr Sabrýdýr Öðretmen dilinden bakar aynasýna Sevinci yaþar Kahrýdýr…
Öðretmenim dedikçe Hayaller kurmayý öðrenir Her hareketini taklit eder Yalnýz ona özenir…
Her çocuk için ölene kadar yaþatýr Öðretmenler Gününü Hani bir güne sýðmaz der þiir Kalemi daima yazar ona dair Ýnsanlýða sunduðu Öðretmenindendir her eser!
Öðretmen peygamber olunca Allahümme salli ala Muhammed der Allah’ý tanýr Yalnýz Onu över Ýki dünyasýný da kurtarýr…
Her çocuðun gölgesi gibi Biz görmesek de izler bizi Ýyi ki varsýnýz Ýyi ki yarsýnýz Teþekkür ederiz Ýçimizde ne varsa açtýðýnýz için her gizi! Sayenizde özgürüz Sayenizde mutluyuz…
Saffet Kuramaz Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.