KOYUNLARI GÖTÜRDÜLER GÖTÜRDÜLER

Bir meczup vardý meczup, akýllýydý evveli.
Doðruyu söyleyince kulaðýný büktüler.
Saðlýklý mý saðlýklý, yoktu onun emsali.
Ýþkenceyle yordular, diþlerini söktüler.

Ýþte ondan sonradýr keçileri kaçýrdý.
Koyunlardan ibaret sermayeyi batýrdý.

Dua ve niyazlarla çileli geçti ömrü.
Pes etmedi eline alýverdi kalemi.
Dedi ki ey ahali ..bu tastamam sömürü!..
Alem beni seyreder, ben de aynen alemi..

Keçiler sarpa sardý tutamadým kaçtýlar.
Koyunlar da ardýmdan dedi kodu saçtýlar.

Faiz haram diyenler faizden inci dizer.
Haramýn binalarý inadýna dikilir.
Helalinden paramýz bulanýk suda yüzer.
Önünü göremez halk kabuslarla irkilir..

Koyunlarý toplayýp, götürdüler gördün mü?
Karakaçana ibriþim alýnlýk ördün mü?

Uçuþa geçen millet dedi; ooo MAÞAALLAH!.
Seyir, seyir ya seyir manzara da çok güzel.
Gariban çöpten toplar yücelere çýkar ah.
Ýlahiler dökülür dillerden hicaz-segah.

Kimler çizdi çizgiyi kenarýna serhaddin?..
Yeter artýk bizleri güldürdüðün Nasreddin!...


Emine Balý Oðuz
Sosyal Medyada Paylaşın: