Yaşamak

Yaþamak



Hep birden düþmüþüz þu yeryüzüne
Boynumuz da urgan baþýmýz çýplak
Yaþamak bir kundak için de uyku
Bir kefen beziyle yattýðýn toprak


Bende öyle sevdim öyle sevdim ki
Gelmedi aklýma birgün ölümün
Ne varsa sevdadan elimde kalan
Eriyip gittiler an be an gün , gün


El ele gezmiþtik birgün kumsalda
Bizim için yandý o yalnýz fener
Þimdi durgun deniz , o sessiz liman
Çakýl taþlarýnýn sesini dinler


Hatýrla bir çamýn altýndaydýk biz
Bir dala sarýlan yapraklar gibi
Yaþamak dünyanýn vehminde kalsýn
Varmýsýn ölelim topraklar gibi.


k.a.gazioðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: