An kapýya dayanýr, zaman durur, dil kurur Yusuf yetimliðinde bir AYÞE’dir bu hüzün Þakî bir bülbül konar, efkarýndan gül kurur Eksiði yok çilede kor geceden gündüzün Öksüz kalmýþsa yürek her hazan baþka vurur Zülfü baþka incinir yetimlik çeken yüzün Daðlara yük edilse bu dert yýkar savurur Ozanlar kalem kýrar, hükmü verilir sözün Gökler secdeye gelir, zemin kýyama durur Anda kýyamet olur gördüðü her bir gözün Nihayet Ýsrafil’e emrolunur: "Üfle SÛR’
Þiirin sebebini merak edenler sosyal medyadan ismi arayabilir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sükut-ve-çığlık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.