Dolaþýyorum avutur mu beni diye Yalnýzlýðýn ve karanlýðýn pençesinde Ve ýþýklar birer birer sönüyorlar Herkes yuvasýnda huzur buluyorlar Bense huzursuzum tek baþýnayým Gökyüzünde yalnýz yaþayan yýldýzlar Bana arkadaþ oluyorlar bazý geceleri Yoldan geçen arabalar ve hayvanlar Onlar bana dost onlar bana arkadaþ Sevdiklerim yok yanýmda gene yalnýzým Þehrin ýþýklarý yanarken yine tek baþýnayým Uzaklardan bakýyorum onlara Ve dolaþýyorum sensiz boþ karanlýklarda Ellerim ceplerimde yapayalnýzým Tek baþýma dolaþýyorum Karanlýklardan medet umar gibi Herkes evinde ailesiyle birlikte Bense kaderimle baþ baþa yalnýzým
13.04.2017 Perþembe Cevizli / Kartal
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selçuk Noyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.