Günahın Özüyse Sevmek

Gamzesini zembilime astýðým,
Ateþler içindeyim harlanýrým,
Sensiz olan yaþama küstüðüm,
Ay karanlýk geceme darlanýrým...

Kendimi hiç gibi hissettirenim,
Hayat komik, arýlar bal yapýyor,
Ceylan gözleri olan kara trenim,
Göz kapaklar, gece ben siz kapýyor...

Gamzelerinle aydýnlanan yastýðýn,
Yürek sallar, gölgesi düþer hasýra,
Gökteki yýldýzlarý söndürüyor dun,
Göðe baktým, parlak gördüm bu sýra...

Dil üstü dans eden meyve tadýnda,
Derdim, gece ýþýklarý açýk mý býraktýn,
Kýzaran gök yüzünü þafakta izlerken,
Sabaha nisbetmi yaptýn, nere býraktýn...

Onun dizginlenmez bir enerjisi var,
Akýllara girmekten asla vazgeçmez,
Hisleri olmamasý gerek, görenlerin,
Gördüðüm doðal güçler, tez geçmez...

Onu gören dünyayý üç defa dolaþabilir,
Iþýðý çok, yüzün, gözün, onu görmüyor,
Kendini özetle tir, daima bin bir þekilde,
Yalnýzlýðýmda, ona sýðýndýðýmý görmüyor...

Gamzeler yeniden güne parlayacak,
Kader yine bir þekilde yolunu bulur,
Kamer kanatlý, her yaný tatlý, gam zen,
Karanlýðým da çýkar, hükmünü bulur...

Nasýl bir þey olduðunu çözdüm ben,
Hayatý yaþarken, o anda aþka deðmek,
Aþk menzilin deyim, yerine insaf girsin,
Zindan yürek, günahýn özüyse, sevmek!..


Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)

11/11/2011

Eskilerden
Bloðumdan paylaþým..

Sosyal Medyada Paylaşın: