EMEKLERİM

Ýstemezdim türlü yemek.
Yeterdi bir kuru ekmek,
Suya bandýrarak yemek.
Aðzýmda tadým olsaydý.

Ne villayý ne sarayý,
Koltuk sandalye masayý.
Seçerdim bir barakayý,
Ýçinde huzur olsaydý.

Kapýdan girmeden içeri,
Yârim karþýlasa beni.
Yanýnda cennet gülleri.
Yüzü hep güler olsaydý.

Ne tadý kaldý ne tuzu.
Deðiþmedi kötü huyu.
Arayýp sormazdým onu.
Emeklerim olmasaydý.
Sosyal Medyada Paylaşın: