PARİS DUYGULARI

Ýçimi karartýyor, Paris’in ruhsuz hali,
Kahkaha tuzdan ucuz, selam baldan pahalý.

Kor eder yüreðimi, bir yalnýzlýk duygusu.
Bu koru söndüremez, Sen nehrinde aklan su.

Güzel ama yurt deðil, benim diyen sesi yok.
Topraðýn üzerinde, Hilal’in gölgesi yok.

Aldýrmam gözlerimi, büyüleyen süsüne,
Paris’te her þeyden çok, açým ezan sesine.

Duydum garipliðimi, Lüksemburg meydanýnda.
Sen nehri aciz kaldý, gözyaþýmýn yanýnda.

Bakýp dalar gözlerim, rüya denizlerine.
Ne yazýk rastlamak zor, hatýra izlerine.

Gözlerimin deðdiði, her yer bana yabancý.
Geçmez yurda dönmeden, içimdeki bu sancý.

Ne mümkün karþýlaþmak, bir dost çehresi ile
Sana yabancý gelir, kendi lisanýn bile.

Bana ‘pembe düþler’ hep, Paris’i hatýrlatýr.
Hatýra defterime, yazmýþým satýr satýr.

Paris duygularýma, yeni bir renk katmýþtýr.
Ama memleket aþkým, daha da çok artmýþtýr.
2012 Þubat Paris
Muhammet AVCI
Sosyal Medyada Paylaşın: