Ýnsanlarýn hayatýna dokunmak gerek dedim
Birisi acý çekiyorsa, seyretmem, yapamam
Temiz sevgiye su, merhamete ekmek dedim
Ben özümden þu dünyayý verseler kopamam
Sevgiyle gerçek insan olmanýn tadýna vardým
Bu nedenle çok bahtiyarým ve de hep oldum
Ýnsan gibi ölmek için, Allah’a çok yalvardým
Ben kendimi, özümü hakiki sevgide buldum
Merhamet, sevgi bir gömlek kadar para etmiyor
Ýnsan ne için yaþamalý, ne için ölmeli?
Vefa, vallahi, bir çömlek kadar para etmiyor
Ýnsan ne için aðlamalý, ne için gülmeli
Bilmiyorlar vefayý, nankörlük aðýr basýyor
Ne yapsan yaranamýyorsun, zorlama kendini
Sevgini veriyorsun, yine de surat asýyor
Mutlu edemezsin, nefsine tapan efendini
Ne istiyorsunuz?...... Küfür, dayak, ilgi alaka?
Güle bir bülbül, bülbüle bir gül niye yetmiyor?
Mecnun deðildir sizi övüp duran her yalaka
Öðrendim ben, kadýn kibarýn peþinden gitmiyor
Aþaðýlayanýn yeri, kadýnýn arþ-ý alasýnda
Acý çektirenler, daha çok kýymete biniyor
Yeter ki yedek kalpler olsun gönül zulasýnda
Aþk aðacýnýn dalýndan hemen yere iniyor