Zalimi Yıksın Ahım

Zalimi Yýksýn Ahým!..




Ben daðda, kulübede, karanlýkta doðmuþum.
Kâh kurumuþ toprakla, kâh yaðmurla yaðmýþým.
Baðlýyým yoksulluða; dert, döþüme yapýþýk..
Sýrtým yüke, kýrbaca; baðrým, oka alýþýk.

Bin çileyle yoðrulmuþ, piþmiþtir her canibim..
Muzdarip bir milletin acýsýna talibim.
Salsýn zalim zulmünü; iblis, fitnesin salsýn..
Sýrtlanlar, yarasalar… Gönderin; bana gelsin!

Býrakýn, ben çekeyim âlemin tasasýný…
Yýkasýn göz yaþlarým, karanlýðýn pasýný…
Çarklar beni bilesin; kalmayýn zordan hali..
Çýkarým kayalardan saf pýnarlar misali…

Yarýlan, baþým olsun; kýrýlan, bileklerim…
Durmak mý? Haþa… Koþmazsam, emeklerim..
Sevgi, kezzap olsa da aksýn, gönlüme dolsun..
Ben, dikene razýyým; gülleri sizin olsun…

Ol ilahi irade, kuþatsýn her zerremi…
Bir aþýk olayým ki; unuttursun Kerem’i…
Ýster sönsün güneþim, çoban yýldýzým, ayým …
Ferhat daðý delmiþse; ben, göðe týrmanayým…

Varsýn yaðsýn þimþekler, ecel kessin yolumu…
Canana can gerekse, ben tadayým ölümü…
Bin doðup bin öleyim; adým-saným kalmasýn…
Tek minareler melül, millet mahzun olmasýn!

Ateþler beni yaksýn; zalimi yýksýn ahým…
Bu sýkleti çekecek güç ver bana ALLAHIM!


Kafkasi
Sosyal Medyada Paylaşın: