uzaktalar þimdi
belki de sen uzaklaþmýþsýn
belki de þartlar uzaklaþtýrdý seni
ekim vakitlerini beklerken
yahut eksik bir þeyler var
yorulmuþ, yolunu kaybetmiþsin
dahasý çýkmaz yollara sapmýþsýn
öyle ya
bir el uzanmalý kaldýrmalýydý seni
bir iz, bir iþaret,
bir haritaydý belki
eskimiþ kitaplarda okuduklarýn
bilmediðin bir yolu aydýnlatacak yol iþaretiydi
içindeki sesler
iç açýcý, yara sarýcý sözlerdi
hani yanýlýrda yanlýþa düþersin diye
tadýn tuzun yok
bölük pörçük aklýnda kalanlar
kalbin üzerinde tahribat yapanlar
kendi vebalin
tepeden týrnaða kendi kurguladýðýn
her bir yer,
her bir saniyen
küçük bir manifesto
dogmatik þüpheler besliyorsun
aklýnýn sýrtýný sývazlayarak
çaresizsin acýlara kayýplara
sessiz ve duyarsýzsýn
kendi dünyanýn sýð sularýnda saatlerce çimerken
þuursuzca içinde yaþadýðýn gerçek dünyayý unutup
olduðu yere mýhlamýþsýn
kat kat bezlere sarýlý duygularýn
neyi bastýrdýysan göðsüne
açmakta zorlandýðýn minik gözlerine
acý bir anlam oturtmuþsun
trajedi ve dramlarýn donuk
ruhunun cennetinde hareketsiz yaþýyorsun
tozlu raflarda
adýný hiç duymadýðýn
sesini hiç tanýmadýðýn
harf harf kelime kelime yokladýðýn
hüzünlerin aðlamalarýn gözyaþlarýn
içine nefes nefes üflenen cümleler senin
sessizliði daha da büyütüyorsun
derin nefeslerle göðsünü geniþlettikçe
biriyle kesiþmesin diye gözlerin
saða sola bakýyorsun
yukarý aþaðý çeviriyorsun yüzünü
gözün yerde mahcupsun
hesapsýz bir yakýnlýk içindesin
galebe çalamýyorsun kalbine
hiç þüphe yok ki bir çetin meydan okuma seninkisi
hiçbir kural ve hedef tanýmayan günahlarýn
bizzat kendisi ceza
büyük darbelere maruzsun
yalnýzlýðý çok seven kalbin ipotek altýnda
kendinle dost olma fýrsatýný kaçýrýyorsun
rutubetli bir sessizliðin hakimiyetinde
kendi yolunu kendi bulacak kadar
suçlusun
yaþama tutkularýn kendi kendine düþmanmýþ gibi
nereden saldýrabilirse oradan saldýrýyorlar
zaaflarýn kendine yetecek kadar
patenti kendine ait
çamurdan yaratýlýþýna binaen öykülerin
kovaladýkça daða kaçýyor ömrün
güneþe iki dakika kala
yanýyor
bitiyor
kül oluyorsun
redfer