niye anlatamýyordum aðzýmdaki kovuðu oysa her gece yalvardýðýnýz oluyordum aðaç bacaklý fahrettin çocukluðumun sadrazamý þimdi bütün þiirlerde baþbakan
çatýlara çýkýp kuþlarý taklit ettiðimizde bile ölüm þakacý bir matem þarkýsýydý sadece penceresini açýp hayalleriyle uðraþanlarýn kulaklarýnýn arkasýndan geçen bir výzýltýyý tekrarlýyordu serçe
kalmadý takatim buðu ve karmaþa aðzým labirentlerden sýzýp tam yerine konuyorsa ne lazým
yaþlandýkça yaslanýyordu hayat meneviþler panayýrýný yutanlar için geniþledikçe gerileyen ümitler öpüþtükçe içinden çýkýlmaz bir hal alýyordu dudaðýnda
sezgisel mevsim sürüsünün gürültüsü o aný baþtan baþa yutan sabahtýr yeniden dirilmek için getirdiðim söz yetmiyorsa seni sevmeye kabuðuma takýlan sevgini yaþatmak için devretmeye razýyým her þeyi bu eziyetli ömre.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.