ATAMI GÖRDÜM KOCATEPE'DE

ATAMI GÖRDÜM KOCATEPE’ DE
Dr. Sadýk Özen


Bundan tam 13 yýl önce;
26 Aðustos 2008’de,
ADD’ nin düzenlediði etkinlikle Zafer Bayramý kutlamasý için Kocatepe’ye gittiðimizde yaþamýþtým bu olayý.

Tan aðarýrken Kocatepe’de; Sabahýn erken saatlerinde, Toplanmýþtýk Atamýn heykeli önünde, Beklerken etkinliðin baþlamasýný
Tamamen anýta odaklanmýþ
Kendimden geçmiþ, anýtla bütünleþmiþtim.

Günün ilk ýþýklarýyla aydýnlanan, Büyük Atatürk’ün Tunç rengini almýþ yüzü
Bir anda beni büyülemiþ, Bir hayal alemine sürüklemiþti.
Karþýmdaki Anýt canlanmýþtý sanki; O anýn gerçek olmasýný istemiþ,
Hayalim daha da güçlenmiþti böylece,
Gözlerimi anýttan ayýramýyordum.

Atamýz sýrtýný “Hýdýrlýk Tepesi”ne dönmüþ,
Baþýný Afyon ovasýna çevirmiþti. Dimdikti baþý, keskindi bakýþlarý..
Her zaman olduðu gibi.. Maviden laciverte dönüþen gözleri Çoook uzaklara bakýyordu. Bu bakýþlar bulutlarý delecekti sanki…

Týpký Büyük Þair Nazým’ýn;
“Kuvayý Milliye Destaný” nda yazdýklarý misali; Gövdesi yay gibi gerilmiþ,
Sanki Kocatepe’den, Afyon Ovasý’na atlayacak bir ceylan gibiydi…
Yüreði, kor ateþle dolu mangal yürekliydi.
O’nu her gören bunu anlardý.
Belki de düþmaný denize dökeceði Ýzmir’i;
“Ya istiklal ya ölüm” komutunu verdiði,
Kocatepe’den görmekteydi.

Yanan bir mum gibi erimiþtim karþýsýnda Atamýn,
Bir anda dilim tutuldu sandým.
Her tarafým titriyor,
Bir taraftan da büyük bir saygýyla O’na bakýyordum
Özellikle O’nun gizem dolu gözlerine…
Atamla bütünleþmiþtim.
Atam canlanmýþtý birden.
Yüzünü de bana çevirmiþti.

Sonra konuþmaya baþladý ve þunlarý söyledi;
“Biliyordum sahip çýkacaðýnýzý emanetlerime”,
Biliyordum sizlere güvenebileceðimi de.
Beni doðruladýnýz, sizinle övünüyorum.
Beni aldatmadýnýz.
Sükutu hale de uðratmadýnýz.
Verdiðiniz sözde durdunuz,
Bunca yýldýr yanýmdasýnýz” dedi.

On yýl sonra; 13 Kasým 2018 gecesi Yine Kocatepe’deydim. Sabaha karþý saat beþ sularýydý.
Þafak sökmek üzereydi.
Yine Atatürk Anýtý’nýn önündeydim.
Bugün soysuzun biri Atamýn Anýtý’na saldýrmýþtý.
Hain Feto Paralel Devlet yapýsý döneminde
Sýk sýk oluyordu böyle ihanetler.
Öç almaya çalýþýyorlardý Atamýzdan,
Hilafeti ve Þeriatý geri getirmek isteyen din yobazlarý,
Atatürk, Cumhuriyet ve Laiklik karþýtý meczuplar...
Bu alçaklýklardan çok etkilenmekteydim,
Tarifsiz üzülmüþtüm.

Gözüme uyku girmemiþti o gece boyunca,
Saðýma soluma dönüp durmuþtum,
Sabaha doðru dalmýþým.
26 Aðustos 2008’ de Kocatepe’deki gibi.
Yine Atam karþýmdaydý tüm heybetiyle.
Hem bu kere tanýmýþtý beni.
Oysa bu muhteþem kalabalýk içinde;
Ancak bir nokta olabilirdim ben.
O, üstün dehasýyla fark etmiþti beni. Ýþte bu bir mucizeydi.
Aslýnda Atamýzýn yaptýklarý her þey birer mucizeydi.

Bir an O’ nunla göz göze geldik,
Baþýný sallayarak bana gülümsedi; Ve “Çocuk, demek sen yine geldin” dedi.
Arkasýndan da ekledi; "Biliyordum size güveneceðimi,
Ýlkelerim ve emanetlerim için canýnýzý vereceðinizi.
Damarlarýnda Türk kaný taþýyanlardan bu beklenir,
Türklerin azim ve cesareti dünyayý titretir, Her Türk bir kahramanlýk abidesidir, Söz konusu vatan olunca gerisi bir hiçtir."


Atatürk, çocuklarý ölçüsüz severdi…
Bu yüzden “Milli Egemenlik Bayramý” ný
Çocuklara armaðan etmiþti. Bu dünyada bir ilkti. Kurduðu "Türkiye Cumhuriyetini" de
"Türk Gençliði"ne emanet býrakmýþ,
Onu koruma ve kollamalarýný istemiþti.

Bakýþlarý ve sözleri çok heyecanlandýrmýþtý beni.
Birden fýrlayýp ayaða kalkmýþtým,
Meðer yataðýmdaymýþým Ter içinde kalmýþtým, tir tir titriyordum
Ve yaralý bir kuþ gibi çýrpýnýyordu kalbim.
Duyduðum Atamýz’ ýn son sözleri olmuþtu,
Sonra birden kayboldu. Sanki kanatlanarak uçmuþ gibiydi.
Meðer gördüklerim bir rüya imiþ.
Özlem ve üzüntüm nedeniyle Atam rüyama girmiþ...

Gitmiþ olmalýydý, doðruca, Ulusumuzun kalbinin attýðý yere,
Ulusumuzun Kutsalý Anýtkabir’e… Dünya halklarýnýn elbirliðiyle seçtiði “Ölümsüzlüðe” Ve gömüldüðü milyarlarca insanýn
Vefa dolu kalplerine.

Varsýn tanýmasýnlar O’nu;
Gericiler, yobazlar, vatan hainleri, nankörler;
Tanýmasalar ne yazar, tanýsalar ne çýkar?
Ancak yalanlar uydurup, iftira atar, heykelini taþlarlar. Ancak kin duyarlar, günahýna girerler
Ve hýrslarýndan kendi kendilerini yerler
Ama asla ismine gölge düþüremezler.

Zira, ilkelerine ve emanetlerine sahip çýkan, Atasýnýn yolundan giden, Ýzinden ayrýlmayan, Daima arkasýnda olan,
Verdiði sözde duran,
O’nun uðruna canýný vermeye her an hazýr
Benim gibi yüz milyonlar var…

"14 Kasým 2018 / Antalya"

NOT: Bu þiir 14 Þubat 2024 dünü güncelleþtirilmiþtir
Sosyal Medyada Paylaşın: