Mevsim Sonbahar, Aylardan Ekim... Salýnýn, Hüzün verici atmosferi, Sarýp sarmalýyor beni... Salýna salýna giriyor, Bedenime.... Yorgunluðum son haddinde, Koridor nöbetim vardý bu gün... Sýnýfta da çok yoruldum. Yaþ ta altmýþa dayandý. Tüm enerjimi harcadým, Çocuklarýma bu gün... Öðretmen olmanýn, O müthiþ hazzý... Öðretmenliðin, Dayanýlmaz hafifliði... Unutturuyor, Tüm yorgunluðumu. Caným sýkkýn biraz da... Uzun bir süredir, Aklým ile kalbim kavgalý... Nedense bu gün, Ýkisi de uzlaþmalý... Dürüstlük, sözünün eri olma, Verilen bir sözü tutma, Yalansýz, riyasýz, Yaðsýz, yalakasýz bir yaþam... Unutulmuþ tüm o güzellikler. Sünger çekilmiþ üstüne, Tüm o güzel deðerlerin... Artýk insanlarda, Müthiþ bir bencillik, Yüksek bir , Ego patlamasý var... Atalarýmýz, Bir kez daha, Bu sözleri söylemekle, Yerden göðe kadar, Haklýlar... “Ýnsanoðlu, Çið süt emmiþtir.”
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nasıf acar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.