KONUSUZ KONU.
Ara tatil verdim gönlüme,
Dinlen rahatla keyfince,
Düþünceme de pranga vurdum,
Yeter artýk delirme diye,
Adeta tiryakisi oldum,
Klavye tuþlarýnýn,
Belki bir huzur buluyorum,
Ne bileyim sakinleþiyorum iþte,
Konu olmadan yazayým,
Ýçimden ne geliyorsa iþte,
Þairlerin mýsralarýna dalýnca,
Okyanusun dibine giriyorum,
Dalga boyutlarýnýn karýþtýðý gibi,
Sanki, Beynim kazan kaynatýyor,
Sarmaþýklarýn uzadýðý gibi,
Dallarým bir tarafa yapýþýyor,
Aklým mantýðým ile’mi hareket etsem,
Yoksa gönlüme ne akarsa düþer’semi?
Her ikiside sanki birbirine kilitlenmiþ,
Anahtar kimde ise o ev sahibiymiþ,
Uzaklaþmak istiyorum bazen,
Kendimle bile olmak istemiyorum,
Ne var ki öyle bir yer bilmiyorum,
Dipsiz bir oyuktan atsam kendimi,
Yine benliðimden kurtulamýyorum,
Belki konusuz olsa dünyam,
Huzuru bulurmuyum bilmiyorum,
Bilincim alýnsa benden,düþünemesem,
Yokluk çukuruna düþerim diye korkuyorum,
Hâlbuki bugün kendime içerlemiþtim,
Nesin sen ki yazýp duruyorsun demiþtim,
Durduramadým yine kendimi yazýyorum iþte delicesine,
Konu olmadan konusuzca klavye mücahidi gibi,
Beni kendime getiren tek þey,
Varlýðýmý var edenle yakýnlýðýmý hissetmem,
Gönlümden bir an çýkarsam zikrini,
Ýþte böyle oluyor, boþluða düþüyorum,
Belkide ondan ben uzaklaþýyorum,
Uzaklaþýnca huzursuz oluyorum,
En ufak farklý bir ses duyunca çýldýrýyorum,
Yarabbi beni bana býrakma sensiz deliriyorum.
AbdulhamÝt Erkaner.
11,11,2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.