Önce gülüþün terketti,
Kol kanat gerdiðimiz;
Aþk bahçesini...
Kapýmdaki gölgenin soðuk yüzünü,
Avutmak isterken,
Sonbahar rüzgarlarýyla,
Sonra gözlerin yakýp geçti,
Hasret ektiðimiz geceleri...
Vurgun gibiydi bu son gidiþin,
Vurgun yarasýydý son sözlerin,
Böyle kolay mý gitmek ?
Böyle kolaymýþ demek...
Oysa bir tebessümüne,
Gönlümün;
Asi ýrmaklarýný dizginleyen,
Zeytin karasýna çalan gözlerine,
Öylesine vurgundum ki ;
Bir bilsen !
Þimdi sýðýntý limanlar kadar Yalnýzým,
Ve bilmem ki niye,
Aðlamakta halâ kararsýzým,
Biraz sonra kapýda belirdiðinde,
Ben döndüm,
Sana döndüm dediðinde,
Öylece sarýlýrken boynuna sýmsýký,
Önüme düþecek alýnyazým...
Yalanlarýn kadar masum,
Gözlerin kadar saf,
Saçlarýn kadar uzun olabilseydi aþkýmýz,
Hani seviyorum dediðin,
Karýncayý bile incitmeyen,
Kahpeliðe dostlukla cevap veren,
Yaratýlaný yaratandan ötürü seven,
Beni ;
Hani yürek yareni,
Bu adam gibi adamý,
Böyle mi býrakýrdýn bir baþýna,
Böyle mi yýkardýn gülüþünle...
Þimdi rüzgarlar küsecek gecelerime,
Ayrýlýk tohumlarý düþecek hecelerime,
Son kez dönüp bak bir geriye,
Sen olmayýnca
gün vuruyor mu pencerelerime ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.