YORGUNUM DOKTOR BEY
Vücut bitmiþ tükenmiþ her yer þeker vurgunu,
Söze bile halim yok çok yorgunum doktor bey…
Serilmiþim yataða oldum suyun durgunu,
Tutunacak dalým yok çok yorgunum doktor bey…
Bu hastalýk benzetti kanadý kýrýk kuþa,
Ömrümün düzü bitti girdim zor bir yokuþa,
Söyleyin uzak dursun o uðursuz baykuþa,
Canýmda mecalim yok çok yorgunum doktor bey…
Zar zor gelip gidiyor boðazýmda soluðum,
Kaput bezi bohçamda baþucumda yolluðum,
Gürül gürül dertleri akýtýyor oluðum,
Dermaným moralim yok çok yorgunum doktor bey…
Sanki üstümden geçmiþ koca kamyon tekeri,
On yýl alýnan ilaç hep azdýrmýþ þekeri,
Yenmem gerek bu derdi söyle nedir çekeri
Günahým ihmalim yok çok yorgunum doktor bey…
Cantekin der; doktor bey yazdým sana arzuhal,
Bu kaçýncý þiirim bu kaçýncý hasbýhal,
Eriyorum gün be gün imdada yetiþ derhal,
Salým yok sandalým yok çok yorgunum doktor bey…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.