İŞTE İNSAN

Ýnsanoðlu garip varlýk
Evvelinde az bi sudur.
O su sidik yollarýndan
Çýkar ana rahme girer.

O maddeler birer atýk,
Farklý sular birleþince,
Karýþýnca o maddeler,
Birer hücre oluvermiþ!

Ýnsan fani aciz varlýk,
Mutfak WC arasýnda,
Gübre taþýr o iskelet!
Ýþte insan aciz varlýk!

Her insanýn tutku ile!
Kapýldýðý hayata bak,
Kadýnlarýn tutkusu þu
Güzelliðe önem verir.

O güzellik gelir geçer,
Aldatmasa güzellikler
Önemli þey o iç alem,
Maneviyat kurtuluþtur.

Çeþit çeþit karakterler,
Farklý farklý o ahvaller,
Gözlerdeki o çapaklar,
Burun akar o sümüklü.

Bedendeki sývý kanlar
Kan baðlarý önemlidir.
Ciðerleri balgam dolu,
Baðýrsaklar pislik taþýr.

Böbrek içi dolu sidik!
Dýþkýsýný yýkar insan,
Kenefte ki o insanlar,
O pisliði yur ve yýkar!

Böbürlenir servetine!
Güvenirler o akçeye!
Boþunadýr o uðraþlar.
Kibirleniþ gaflet niye?

Araba ve hizmetçiler!
Servetlerle övünürler,
Ýnsan fani ölümlüdür!
Aciz varlýk iþte insan!

NAZIM TAÞTAN

Sosyal Medyada Paylaşın: