Duraklar

Ah keþke!
Duyurabilsem karanlýðý,
Bu karanlýk; kendimle savaþlarýmda,

Baþ baþayýz bir karanlýkta,
Küskün ne varsa; hepsi, onun ardýnda,
Bu karanlýk onun ardýnda...

Önce Güneþi gizledik, Ay tepesinde
Yevmiyeleri bölüþtük, börülcede; keþke
Soðan ile taksim olsaydý kuru fasulye

Karartma geceleri gibi
Ay da yarým bu gece
Tadýmýz tuzumuz az, ekmeðimiz yarým

Yoksulluðun vesayeti var,
Gözleri üzerimizde
Yokluðun, iki vesait bizim eve.

Bir umutsun ceplerimde,
Yerimden yöneleyim sana diyorum,
Bir çift sözle, " ah keþke ! "

Ermiyor aklým bu matematiðe,
Yetmiyor bir bilet, bir hayalsin
Bu karanlýkta, bu bir baþýnalýk seninle,

Felsefede son celse;
Ah keþke !
sormasaydým o ilk soruyu…

Belki hiç sýra gelmezdi, gülüþlerine;
Ben neden varým ?
Sen neden bu kadar güzelsin?

Sosyal Medyada Paylaşın: