Kendimde ölüyorum

Kendimde ölüyorum

bazen çekip gidiyorum
bedenim kalýr geride

ilk insan oluyorum suyun çamurun ateþin içinde
yakarýþlarýma ses bekliyorum
öyle yetim öyle kimsesiz öyle yapayalnýz
tanrýsal sesler bekliyorum

sesime ses nefesime nefes
sýcacýk bir kafes arýyorum

bir yanýmý ateþ kavuruyor köz oluyorum
bir yanýmý ayaz kesiyor buz oluyorum
gök kýzýlýnda alev alev yanýyor
toprak daha yeþille tanýþmamýþ

bedenime döndüðümde
insan kalabalýðýnýn içinde

yaban hayvaný gibi duruyorum kendimi bulamýyorum
öylemi geldim böylemi doðdum bilmiyorum
kanla tanýþýyorum ekmekle boðuþuyorum
kimim ben nerdeyim kiminle savaþýyorum

aklýmda kalan can taþýyorum
bazen kendimde ölüyorum

Coþkûnî - Ankara - Kasým 2021

Sosyal Medyada Paylaşın: