Þu dünyamý ansýzýn, sardý bir billur fanus,
Seni sende anladým, gönlü kainat Yunus.
Iþýksýn pervaneyim, yolun yolumdur benim,
Bir deli divaneyim, kah aðlar kah gülerim.
Aleme yazsam seni, sýðmaz kainat ufak.
Gönülde göz olmazsa, geceye doðmaz þafak.
Sevginin deryasýný, gözlerinde tanýdým,
Hamken piþme sýrrýný, sözlerinde anladým.
O sevgi deryasýna, dalýversem aniden,
Yýkansa ruhun kiri, gözümdeki sellerden.
Þiirde mýsra mýsra, sende buldu can seni,
O yandýðýn ateþte, aþk odunda yak beni.
Mavi semalarýnda, tutuþsa ruh el ele,
Nur olup tende doðsan, gönülde bitse çile.
Seni bütün dünyaya, anlatmaya çalýþsam,
Etrafýna doðan nur, ýþýðýna ulaþsam.
Ruh mânâ aleminde, kanat çýrpan kuþ olsam,
Þu fani kof bedenle, mezarýnda taþ olsam.
Gönlüm görmeyi diler, bir gün girsen rüyama,
Mabedin belli deðil, bu kalp mezardýr sana.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.