SANKÝ.
SANKÝ.
Görmedim kelamýný,
Gitmedi kalemim,
Bu gece bir baþkayým,
Boþluða düþtüm yine, sanki
Yorgunum yaþama hayata,
Küskünüm tüm insanlýða,
Garip ama kendimede küstüm,
Yinede yazayým dedim nedense,
Rahatlarým mýsralara bakýnca, sanki
Yapmak zorunda olduklarým var,
Ve lakin elimden gelmiyor iþte,
Mirasým yenilmiþ öksüzlüðe itilmiþtim,
Kendime asýl ne ettiysem etmiþim, sanki
Þimdi onun acýsýný duyarken,
Bir rüzgâr gelsede diyorum,
Alýp götürse beni uzaklara,
Yarama ilaç olacak, sanki
Zamana býraktým artýk kendimi,
Ne olacaksa olsun bir an önce,
Yeter ki çýkayým bu cendereden,
Bitecek derdim unutulacak, sanki,
Sormayýn bana neden diye,
Kendim deðil asýl derdim,
Onu bilin yeter gayri size,
Söylesem yardým edilecek, sanki
Yok yok böyle olmuyor,
Mýsralar yazdýkça uzuyor,
En iyisi burada kesmek bitirmek,
Rabbe münacat gerek,Onsuz olmuyor inanýnki.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.