AYRILIK AKŞAMINDA

Bir anlamsýzlýða sürükler,
Ýnsaný bazý hayaller.
Kelebekler gibi düþer,
Umutlar yere birer birer…
Ayrýlýk akþamýnda.

Kolun kanadýn kýrýlýr,
Baþýný ellerinin arasýna alýr,
Payýna hasret kalýr.
Gözyaþlarýný göstermezsin,
Týrnaklarýný hýrsla yersin.
Öfkelenirsin ,
Kýrar dökersin,
Affedemezsin.
Ruhun içe kapanýr,
Kalbin yaþarýr,
Ýçin daralýr;
Bir müddet, unutursun neþeyi,
Kahkahayla gülmeyi.
Boðulursun vurgunun en derinlerinde.
Hayallerin hep yarým kalýr…
Mutluluk tükenmiþtir,
Payýna hüzün ve hasret kalýr.
Ayrýlýk akþamýnda.


Ve yok olur renkler,
Siyaha dönüþür bütün evren.
Duvarlar sýkýþtýrýr ruhunu,
Derman olmaz gelen giden…
Ayrýlýk akþamýnda.

Yorgun yüreðinin avazýný,
Saðýr sultan bile duymuþken,
O yar ne bir fýsýltýna,
Ne feryadýna kulak vermez.
Karþýlaþsan bile selam vermez,
Görmez…

Ayrýlýk akþamýnda hüzün,
Yaðar bardaktan boþanýrcasýna…
Faydasý yok tesellinin,
Acýsý yüreðinde daha taze her þeyin…
Aðlamaya hazýrdýr gözlerin,
Çiçek olup susup beklersin,
Mutluluðun bedeli aðýr,
Keder desen bedavadýr.
Üzülme be koçum,
Geçer, üzülme!
Vakit her þeyin ilacýdýr…

Orhan ÞENTÜRK

Sosyal Medyada Paylaşın: